W moich wpisach raczej odżegnywałem się od oceny aktualnej sytuacji politycznej w naszym kraju. Jednak działania „dobrej zmiany” prowadzą do coraz to większej ideologizacji. Trwa zacieśnianie stosunków państwo-kościół, trwa odnawianie duchów zbrodniczych ustrojów, czy powiększa się nie chęć do tego co inne czy nowe. Świadczyć mogą o tych choćby wydarzenia z ostatniego miesiąca, jak nowelizacja ustawy o IPN, która zamyka wolność słowa, i każe upierać się przy jednej właściwej prawdzie, przypadki pobić czy pogróżek względem obcokrajowców, czy coraz częstsze wypowiadanie się kościoła w sprawach państwowych, niekoniecznie zgodnych z doktryną katolicką, lecz mające skutkować niechęcią wobec innego (wypowiedzi księdza H. Zielińskiego, czy pobłażanie wobec antysemickich wypowiedzi i zachowań byłego księdza J. Międlara). Niewspominający już o kwestiach światopoglądowych jak in vitro czy kwestie planowania rodziny, w których to państwo mówi językiem kościoła. Przyczynia się to do coraz większej wiary w zabobon, niż w fakty naukowe. Trochę to smutne, że chcemy tkwić w takim stanie rzeczy. Nie jest żadną nowością, że tam gdzie religia wchodzi w sprawy państwowe tym większy zastój społeczno-gospodarczy. Już na przełomie XVI i XVII wieku, brytyjski filozof i innowator, ojciec brytyjskiego empiryzmu i utylitaryzmu Francis Bacon (1561-1626), apelował, że państwo winno być ateistyczne, co nie oznacza, że obywatele nie mają wierzyć w Boga, wręcz przeciwnie tylko wiara prywatna, czy skupiona w kościele jest wiarą prawdziwie chwalącą (Leśniak 1961). Rozłam państwa i kościoła pozwala na jego rozwój i neutralność wobec innych religii czy światopoglądów. Warto przyjrzeć się myśli Bacona.

Paul van Somer, Portret Francisa Bacona, 1617

(więcej…)